حسین منزوی
غزل و دیگر اشعار حسین منزویحسین منزوی
غزل و دیگر اشعار حسین منزوی
دلم گرفته برایت
به سینه میزندم سر دلی که کرده هوایت
دلی که کرده هوای کرشمه های صدایت
نه یوسفم نه سیاوش به نفس کشتن و پرهیز
که آورد دلم ای دوست، تاب وسوسه هایت
تو را ز جرگه ی انبوه خاطرات قدیمی
برون کشیده ام و نهاده ام به صفایت
تو سخت و دیر به دست آمدی مرا و عجب نیست
نمی کنم اگر ای دوست! سهل و زود، رهایت
گره به کار من افتاده است از غم غربت
کجاست چابکی دست های عقده گشایت؟
به کبر شعر مبینم که تکیه داده به افلاک
به خاکساری دل بین، که سر نهاده به پایت
"دلم گرفته برایت" زبان ساده ی عشق است
سلیس و ساده بگویم: دلم گرفته برایت!!
'گریه
تماشا،فرو میگذارم.
و به تسکین دل بی آرامم
تصویر را
به سختی
بر سینه می فشارم
در باران
یارای دیدن ندارم...
چشم دوست
ظرف عسل! دریچه کندو!
آمیزش حیا و هیایو!
دمسرد تفته! شاد غم انگیز!
خورشید کهربایی پاییز!
میدان! سراچه! کوی! خیابان!
دریا! کویر! باغ! بیابان!
چون رنگ جام های به ظاهر
با رنگ جامه ها متغیر،
گاهی به رنگ سرخ حنایی!
گاهی به رنگ زرد طلایی!
زیر هزار طاق سلیمان!
مهراب* کفر! مسجد ایمان!
بیدار خواب قاب مورب!
آیینه درشت محدب!
آونگ انتــــــــظار دقایق!
تا فصل انتــــشار شقــایق!
گردونه ی شمارش معکوس!
تا انفجار قطعی فانوس!
فانوس آفتـــــــابی دریا!
دریاچه ی سرابی صحـــرا!
آهــــوی دشت هــای تتـــاری!
ای چشم دوست! با توام آری.
........................
* شاعر این شعر میداند که محراب با این "ح" به شکل مشهورتر نوشته میشود امّا به زعم او این واژه در اصل فارسی است و از واژه مهر فارسی گرفته شده است و باید نام عبادتگاه مهر پرستان در ایران کهن بوده باشد.
[اصرار]
نظر با من مباز این سان، مپیچ این سان به پرهیزم
که تابم نیست تا با وسوسه های تو بستیزم
*****
لبت زین سان که بی پروا به مهمانیم میخواند
سیاوش نیز اگر باشم زکف رفته است پرهیزم
*****
به این آرامش غمناک عادت کرده ام دیگر
به اغوایی از این گونه به طغیان برمیانگیزم
*****
نگاهت راه صد صنعان به یک جولان تواند زد
که باشم من که با این غول زیبایی درآویزم ؟
*****
تو از من بگذر ای جادوی چشم مار! که از طیفت
من آن گنجشک مسحورم که نتوانم که بگریزم
*****
مرا از تو رهایی نیست تا در پرده های جان
شباشب با خیالم طرح چشمان تو می ریزم
شکست
عشق است اینجا و عرصه ی حیرانی
گر خضری، نیز، باز در می مانی!
می پرسی حاصلم چه آمد از عشق؟
سرگــــردانی و بــاز سرگـــــردانی
*****